Enkele weken geleden kreeg ik een berichtje van Saskia, een jongedame van rond de 35 jaar werkzaam in de gezondheidszorg, getrouwd en moeder van een dochter van 10 jaar.
We maakten een afspraak voor een sessie bij de pony's. Enigszins gespannen kwam ze binnen niet wetende wat te verwachten. Wat uiteraard ook normaal is en waar ik alle begrip voor heb. Gelukkig kan ik mensen snel op hun gemak stellen en voelt het snel als vertrouwd en nemen mensen mij ook snel in vertrouwen.
Ik ontvang Saskia in mijn gezellige kantine en we bespreken haar hulpvraag ("ik vind het lastig welke keuze ik moet maken met betrekking tot een nieuwe opleiding"). Dit lijkt een heel simpele vraag maar daar zit natuurlijk een behoorlijke laag onder die we met elkaar gaan uit trechteren zodat we een zo concreet mogelijke hulpvraag krijgen waarmee we naar de pony's gaan.
Saskia is gek op haar werk maar heeft een andere functie aangeboden gekregen waar een opleiding aan vast zit.
Haar brein maakt overuren en ze komt maar niet tot een beslissing wat ze graag verder wil. Besluiteloosheid alom.
Op het moment dat we bij de pony's aankomen, staan beiden Shetlanders een beetje te soezen in de bak, en het lijkt of ze niet door hebben dat wij binnen komen. Ik laat het aan Saskia over of ze meer de richting van de pony's op wil lopen of dat ze op gepaste afstand wil blijven. NB het moment dat we het contact aangaan met de pony's tijdens het coachen zullen ze je gaan screenen en hier maakt het weinig uit, of dat je dichtbij ze bent of er een paar meter tussen zit.
Saskia vind de afstand even prettig maar gaat dan wel vrij snel naar de pony's toe om kennis te maken. Toch blijft ze een meter voor de pony's staan en lijkt ook niet verder te kunnen. Ik vraag haar wat er gebeurd. Ze zegt dat iets haar lijkt tegen te houden........interessant!
Ik vraag haar of ze iets aan de pony's herkent (ze lijken afwezig en ze houden zich een beetje op de achtergrond). Saskia herkent dit en verteld "ik ben zelf in het contact met andere mensen, enigszins terughoudend en voel me vaak een muurbloempje, ik zit veel in mijn hoofd en vraag me vaak af hoe mensen wel niet over mij denken". Saskia is geneigd zich te laten intimideren door haar leiding gevende, en heeft moeite met autoriteit. Op het moment dat ze dit uitspreekt, gebeurt er iets in haar energie en sluiten de pony's beiden bij haar aan en blijven ook bij haar staan. Dit doet haar zichtbaar goed. Bhaqir loopt even weg maar sluit direct daarna weer aan en gaat naast Saskia staan.
En de manier hoe Bhaqir gaat staan noemen we in het paarden coachen de merrie-veulen positie. Vaak heeft het te maken met thema's als veiligheid, hechtingsproblematiek vanuit het kind zijn of steun nodig hebben of gemist hebben. Dit benoem ik ook en het raakt Saskia zichtbaar. Ze vertelt dat ze als kind veel gepest is, hier met ouders niet of slecht over kon spreken en dat er thuis een beleid werd gevoerd van "niet lullen maar poetsen". En juist dit lijkt als een rode draad door haar leven te lopen. Een muurtje optrekken, het zelf allemaal wel uitzoeken en afstand houden van mensen. Maar ook de besluiteloosheid die zich nu aandient op latere leeftijd lijkt in haar jeugd terug te vinden te zijn. Doe maar gewoon want dan doe je al gek genoeg, niet boven het maaiveld uitkomen, enz enz.
Steun heeft ze eigenlijk nooit gehad, maar ook nooit gedurfd om hulp te vragen aan ouders. Dit lijkt ze bij haar partner wel te vinden echter beginnen hier ook dingetjes te knagen en wil ze niet langer alleen de ballen hoog houden.
Dit is een mooi voorbeeld dat niets is wat het lijkt, en dat het zo belangrijk is om door te vragen. Saskia haar hulpvraag "ik vind het lastig welke keuze ik moet maken met betrekking tot een nieuwe opleiding" lijkt ook zo simpel , maar nogmaals hier gaan diepe lagen aan vooraf. En dan is het aan mij als coach te gaan onderzoeken wat er aan ten grondslag ligt. Alleen dan kunnen we gaan helen en ons verre van die diepgewortelde patronen houden.
Saskia zag dit nu zelf ook in en de pony's hebben haar een bijzondere spiegel voorgehouden die ze zelf nooit had kunnen ontdekken.
En dit maakt mijn werk ook zo bijzonder.
Saskia is nog 2 keer terug geweest, en ik krijg nu nog bijna wekelijks updates hoe het met haar gaat. Ze heeft zich ingeschreven voor de nieuwe opleiding en is ingegaan op het voorstel voor een nieuwe functie binnen haar bedrijf. En dat alles met het volste vertrouwen dat ze het kan en dat ze eigenlijk zichzelf altijd geblokkeerd heeft om echt verder te komen en veel te analyseren, na te denken en nog meer te analyseren. Een strategie die haar altijd gediend heeft maar nu niet meer wenselijk is. De pony's hebben haar nog geregeld een mooie spiegel voorgehouden in haar proces naar heling en een mooiere versie van zichzelf te worden.
Dit gun ik jou ook; de mooiste versie van jezelf te worden.
Abonneer je op mijn nieuwsbrief of maak een afspraak voor een kennismaking sessie via de contactpagina.
LEEF JE MOOISTE LEVEN en durf hulp te vragen als je vastloopt in je leven!
@Monique
Reactie plaatsen
Reacties