Ik denk dat we het allemaal wel herkennen; je doet iets, je zegt iets en later denk je wellicht "was dit nu wel zo verstandig" of "had ik niet liever iets anders gezegd of gedaan".
Pleasen noemen we het......
Het de ander naar de zin ( willen) maken om onze eigen tekortkomingen maar niet onder ogen te hoeven komen.
Vanuit allerlei beperkende overtuigingen zijn we hierin gaan geloven (het iemand naar de zin moeten of willen maken), en denken we dat het DE waarheid is.
Maar is dat zo? Dat kunnen we onderzoeken. Onderzoeken door eerlijk naar jezelf te kijken en eerlijk naar jezelf te zijn en ....te handelen.
En dat is waar onze pijn vaak zit, diep van binnen in ons onder bewustzijn. En zolang we er maar voor de ander zijn, of voor de ander zorgen hoeven we niet naar onszelf te kijken.
Dus lopen we eigenlijk weg van onze eigen pijn......vreemd toch?
Door eerlijk naar jezelf te gaan kijken en je af te vragen "is dit nu echt het leven wat IK wil leven", dan kom je bij je kern. Maar dat gaat natuurlijk niet zonder slag of stoot. Daar is moed voor nodig. Veranderen is moeilijk, maar ook moedig!
Vaak hoor ik mensen zeggen "ja ik zal het moeten accepteren". Maar is dat zo?
Bij accepteren wordt ik zelf altijd een beetje kriebelig; of ik er blij van moet worden, of dankbaar voor moet zijn. Ik gebruik dan liever het woord aanvaarden.
We maken allemaal situaties mee die pijnlijk zijn, of kwetsend zijn waar je een naar gevoel van krijgt wat je liever niet wil. In essentie willen we allemaal een fijn gevoel hebben, toch?
Aanvaarding is dat je ja zegt tegen de situatie, gewoon omdat de situatie op dat moment zo is zoals deze is. Daar verander je niets aan.
De wereld om ons heen gaat als een sneltreinvaart, en wij zijn de poppetjes die in deze trein mee reizen. Vaak zonder na te denken, doen we dat wat er van ons wordt verwacht. Gewoon omdat we het zo gewend zijn. Maar denken er vaak niet bij na of we dit nu ook echt wel zo leuk vinden.
En wat gebeurt er als we hier wel over na gaan denken?
Dan komen we soms bij dat stukje onderbewust zijn waar vaak de pijn zit. Pijn vanuit onze jeugd, bijvoorbeeld niet gezien of gehoord worden.
Pijn die we liever niet willen en vaak bewust diep hebben weggestopt om niet meer dat verdriet te hoeven voelen wat we als kind voelden.
Situaties die ons als volwassen mensen overkomen, kunnen we vaak terugbrengen naar onze jeugd. De pijn, de eenzaamheid, gezien worden of gehoord worden. We hebben het allemaal gestaag over ons heen laten komen en doen of we het geaccepteerd hebben. Maar is dat zo?
Misschien is het zo dat we het eerst hebben moeten aanvaarden voor we het hebben kunnen accepteren.
Accepteren heeft een flinke dosis zelfkennis en zelfliefde nodig. Aanvaarden is de situatie nemen zoals deze is, we hebben er mee te dealen.
Leven in het hier en nu zoals de paarden het ook zo mooi doen. Paarden aanvaarden de situatie zoals die op dat moment is.
Ons hoofd neemt het vaak over van ons gevoel. Ons hoofd draait overuren........en voor we het weten belanden we in een burnout.
Wie ben ik?
Waar ben ik mezelf verloren, op de vlucht gegaan.
Ergens in het verleden mijn eigen IK laten staan.
Gevlucht in het presteren, in tonen wie ik ben.
Met de buitenwereld meten.
Maar geleidelijk mijn eigen IK daarin vergeten.
Nu verdwaald en verloren, een lichaam los van zijn ziel.
Verstrikt in zijn verleden, vechtend elkaar te vinden om te ontmoeten in het heden.
Integer wil ik zijn, richting durven houden.
Ik heb ze nodig, allebei mijn hoofd en mijn ziel.
Hoe verbind ik ze weer in mij?
(bron: Jij bent de liefde van dr. Jurriaan Galavazi.)
Het gedicht hiernaast raakte mij persoonlijk toen ik het boek van dr. Jurriaan las (jij bent de liefde) wat gaat over zelfvertrouwen, zelfrespect en zelfwaardering. Ik raad het iedereen aan!
Ook ik kom door persoonlijke omstandigheden uit een diep dal geklommen. Een dal wat ik mij ooit had gezworen er nooit meer te komen. Maar onbewust stap je elke keer weer in je eigen valkuil.
En elke keer leer je weer meer over jezelf, door steeds weer eerlijk naar jezelf te kijken, zonder oordeel.
Uiteraard kon ook ik dit niet alleen. Alleen blijf je in rondjes draaien op je eigen rotonde.
Ik heb hulp gezocht bij professionals die mij elke keer weer een liefdevolle spiegel hebben voorgehouden.
En dit gun ik jou ook!
Ik ben paardencoach waarbij het paard de spiegel is van de deelnemer.
Door onder andere gebruik te maken van MGV en de PAS methodiek help ik vrouwen die vastlopen in sociaal wenselijk gedrag en een leven naar de verwachtingen van anderen, hun mooiste leven te gaan leven om samen te gaan onderzoeken waar deze belemmerende overtuigingen vandaan komen.
Na de zomer van 2023 ga ik een mooi programma aanbieden, waarbij je geheel verzorgd 2 dagen op onze boerderij verblijft. Je slaapt in ons gezellig tiny house "oma's hutje" en je gaat jezelf (her) ontdekken door 2 a 3 coachsessies te ontvangen die door mij begeleid worden.
Na ongeveer 2 weken hebben we nog een moment dat we bij elkaar komen (dit is bij de prijs inbegrepen) om te kijken wat en of er nog iets nodig is wat jou kan helpen jou mooiste leven te gaan leven.
Je bent het waard!
Je kunt er ook voor kiezen om dit bijvoorbeeld met meerdere personen te doen. Er is veel mogelijk.
Leeftijd vanaf 18 jaar. Wel is het mogelijk om bijvoorbeeld een ouder/kind coaching te doen. De nadruk zal dan op de ouder liggen omdat ik geen kindercoach ben. Wel nemen we het kind mee maar dit zal minder diepgang hebben.
Wil je meer informatie, stuur mij dan een bericht via: www.deweidenpaardencoaching.nl/contact
Ga jij de uitdaging aan om met mij samen te werken?
Reactie plaatsen
Reacties