Loslaten vs acceptatie

Stel je zit in een relatie, en bent al jaren gelukkig met elkaar. Hebt altijd alles met elkaar kunnen delen maar op een gegeven moment komt er een kink in de kabel en lijkt je toekomst ineens niet meer zo zeker. Je doet onvermoeid je best met je partner in gesprek te blijven. Maar die partner trekt zich steeds verder terug, en contact lijkt niet te krijgen.....

De situatie lijkt onhoudbaar, tot er op een gegeven moment een punt komt dat je ook eerlijk moet zijn en blijven naar jezelf toe. Hoe verder? Aan dat "dode peerd blijven trekken" heeft geen zin.
Je partner trekt zich steeds verder terug en er komt een moment dat je je bedenkt dat je als 2 vreemde individuen lijnrecht tegen over elkaar staat.
Er is geen gesprek mogelijk, die gesprekken die er zijn lopen in een drama uit en de verbinding lijkt verder weg als ooit tevoren.
Er was een tijd dat je als partners of maatjes ooit voor elkaar gekozen hebt. Samen een toekomst opbouwen, samen oud worden, samen sparren en plannen maken. Helaas loopt het in het leven soms net even anders als je voor ogen had. 

Je partner komt zichzelf behoorlijk tegen, maar jij zelf ook!
Je wil graag oplossen, maar weet niet HOE?
Je wil graag redden wat er te redden valt, maar weet niet HOE?

Het helpt om er met vrienden over te spreken die je vertrouwt, en met wie je je verhaal kunt delen. Tot er iemand tegen je zegt "ga hulp zoeken want alleen kom je er niet uit". Hoezo hulp? Ik heb geen hulp nodig want ik heb ze alle 10 wel op een rijtje staan. 

Toch ga je er over nadenken, en bedenk je dat het wellicht niet eens zo'n slecht idee zou zijn om hulp te zoeken omdat je liever niet met twee tegelijk in die negatieve spiraal blijft hangen. 

Een coach die met je mee kijkt in je hele proces, en de juiste verbindingen weet te leggen.
Bijvoorbeeld heeft loslaten van de hele situatie die jij niet kunt veranderen ook te maken met acceptatie van de situatie die er nu is ontstaan tussen jou en je partner.
Acceptatie dat het misschien nooit meer zo zal worden zoals het was. En zoals we in het coachen met paarden vaak zeggen en zoals de paarden het ons zo mooi laten zien, namelijk in het hier en nu leven en de situatie nemen zoals die is. 

En dat heeft dan weer te maken met een stukje controle wat je graag in handen wil houden; het vasthouden wat er was en (nu even) niet meer is.......
Je steeds maar weer afvragen "wat is van jouw, en wat is van mij". 

Het moment dat we dit onder ogen durven komen, heb je groot kans dat er ook tussen jou en je partner weer van alles gaat stromen.
Er komt weer lucht waarbij de partner ook de ruimte krijgt om te ademen, zonder dat jij in zijn/haar nek loopt te "hijgen" omdat je zo graag die controle vast wil houden, of de touwtjes vast wil houden zoals jij dat altijd hebt gedaan.